Tarik ibn Zijad - Osvajac Spanije

Tarik ibn Zijad (umro 720 godine)

Tarik Ibn Zijad (arapski: طارق بن زياد, umro 720) bio je Musliman koji je predvodio berbersko- islamsko osvajanje vizigotske Spanije u 711-718 AD On se smatra da je jedan od najznačajnijih vojnih zapovednika u istoriji Iberijskog poluotoka. Prema nalogu Umajadskog Halife Al-Valida I je vodio veliku vojsku iz sjeverne obale Maroka, konsolidujuci svoje trupe na velikom brdu sada poznat kao Gibraltar. Naziv "Gibraltar" je španska izvednica sto na arapskom znaci Jabal Tariku (جبل طارق), što znači "Planina Tarika".

Malo se zna o njegovom ranom životu, ali se vjeruje da je bio Berber iz Sjeverne Afrike. U svom radu o porijeklu Berbera, Ibn Haldun, doduše bez ikakvih referenci, kategorizuje ga kao pripadnika "grani" (francuski Ulhasa: Oulhaca). Izgleda vjerovatno da je Ibn Haldun dobio ove informacije od spisa historičara Ibn Idhari po autoru Al Baian Al Moghrib. Prema Ibn Haldunu, Ulhasa plemena, mogle su se naći u tom trenutku, na obje strane ove rijeke u Tafna Tlemcen, u Alžiru [3].

Dana 29. aprila 711, vojska Tarika, sastavljena od nedavno prešlih na Islam, [4] iskrcala se na Gibraltar (Gibraltar je ime izvedeno iz arapskog imena Jabal al Tarik, što znači brdo Tarika). U 17. vijek muslimanski istoričar al -Makkari napisao da je po iskrcavanju, Tarik spalio svoje brodove, a zatim održao je govor svojim vojnicima. "O moji ratnici, kuda bi ste mogli pobjeći? Iza vas je more, pred vama je neprijatelj".

Muslimanske vojska je preplavila Spaniju u ljeto 711, Tarik je osvojio odlučujuću pobedu kada je Vizigotski Kralj, Roderik, poražen i ubijen 19. jula u bici kod Guadalete. Nakon toga, Tarik je odlikovan u guvernera Spanije, ali je na kraju 714 godine pozvan nazad u Damask po naredjenju Umajadskog Halife Al Valida I , gde je proveo ostatak svog života.

Bitka kod Gvadalete odigrala se 19. jula 711. na reci Gvadaleti na južnom delu Pirinejskog poluostrva. To je bila odlučna pobeda Muslimana (Mavara i Arapa) nad Vizigotima, tj Vizigotskim kraljem Roderikom. Tom pobedom počinje islamsko osvajanje Hispanije, to jest teritorije današnje Španije i Portugala. Mavarska invazija Španije započela je 30. aprila 711, a pobedom kod Gvadalete otvoren im je put potpunom osvajanju Španije, jer su u toj bici poginuli najvažniji vizigotski plemići i veliki deo plemstva kraljevskog dvora
Kralj Vizigota Roderih došao je na vlast 709. posle svrgavanja prethodnog kralja Vitiza. Pristalice i rođaci prethodnog kralja pobegli su u Seutu koja se nalazila na drugoj strani Gibraltara na obali Afrike. Tu su sklopili savez sa guvernerom Seute don Julijanom Seutskim, a onda su zatražili pomoć Mavara. Time su se Mavari umešali u jedan dinastički sukob.
Mavarska invazija Iberijskog poluostrva započela je 30. aprila 711. iskrcavanjem Tarika ibn Zijada sa 1700 ljudi. Kasnije se pridružuju drugi, a general Tarik ibn Zijad dolazi do Kartagine. Vizigotski kralj Roderih bio je zauzet borbama protiv Baska i Franaka na severu Iberijskog poluostrva. Na vesti o mavarskoj vojsci Roderih se vraća sa severa da se suoči sa napadačima. Susreću se na jugu Španije blizu reke Gvadalete. Tu se 19. jula 711. razvila bitka koja je promenila istoriju Evrope za sedam vekova.
U toj bici muslimanske snage je predvodio Tarik ibn Zijad, a vizigotsko plemstvo kralj Roderik. Muslimana je bilo 7.000 do 9.000, a Vizigota oko 25.000. Vizigota je bilo mnogo više, ali velika nesloga je vladala u redovima te vojske zbog dinastičkih sukoba. Deo vojske je dezertirao, a deo otvoreno izdao. Oba krila Roderikove vojske su pobegla, a centar se dugo borio.
Vizigotsko kraljevstvo je bilo dezorijentisano i bez ikakve organizacije nakon te bitke. Namesnik Omejida u Severnoj Africi Musa ibn Nusair šalje 712. dodatnih 12.000 vojnika, tako da Mavari zauzimaju Iberijsko poluostrvo za 5 godina. Jedino je vizigotski plemić Pelajo iz Asturije pobegao Mavarima, pa se pobunio u Asturiji i osnovao kraljevstvo Asturiju, koju je očuvao pobedom 722. u bici kod Kovadonga. Iberijsko poluostrvo je ostalo gotovo bez vizigotskih plemića. Preživelo vizigotsko plemstvo je pobeglo kod Merovinga u Franačku.